Το επάγγελμα της ιερόδουλης υπήρχε σχεδόν πάντα στην ελληνική επικράτεια, όπως και σε σχεδόν όλες τις μεγάλες πόλης της Ευρώπης. Στη χώρα μας το κράτος άρχισε να ασχολείται με τον συγκεκριμένο κλάδο, στις αρχές του 1900, όταν με νόμους προσπάθησε να βάλει τάξη στην ανομία που κυριαρχούσε εκείνη την περίοδο.

Για πρώτη φορά επέτρεψε στις κοπέλες να μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι, για να αποφεύγονται οι επιθέσεις εναντίον τους, όπως και να μη χρειάζονται την προστασία των ''αγαπητικών''.

Οι ιερόδουλες χωρίζονταν σε 3 κατηγορίες, σε αυτές που δούλευαν στην οικία τους, αυτές που δούλευαν σε οίκους ανοχής και αυτές που έβγαιναν στους δρόμους. Όποια καινούργια κοπέλα πιάνονταν να εξασκεί αυτό το επάγγελμα, της γίνονταν συστάσεις, ενημερώνονταν οι συγγενείς της, και της έδιναν ένα μήνα περιθώριο να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να εξασκεί το επάγγελμα και να καταγραφεί ως "κοινή" στα αρχεία της αστυνομίας.

Όλες οι κοπέλες έπρεπε να κουβαλούν το βιβλιάριο υγείας τους, όπου υποχρεωτικά ελέγχονταν από γιατρούς για μεταδιδόμενα νοσήματα.

Οι κοπέλες στα σπίτια απογορεύονταν να έχουν παιδιά στο σπίτι, υπηρετικό προσωπικό κάτω των 40 ετών, ενώ δεν επιτρέπονταν να μένουν δίπλα σε σχολεία, νοσοκομεία και εκκλησίες.

Το 1918 για πρώτη φορά μπαίνουν τα κόκκινα φανάρια υποχρεωτικά στους οίκους ανοχής.

Αν μια κοπέλα ήθελε να διακόψει το επάγγελμα και έμενε έγκυος, το ιστορικό της στα αρχεία της αστυνομίας διαγράφονταν για να μην στιγματιστεί το παιδί.

Το 1930 για πρώτη φορά δημιουργείται ειδικό σώμα για την ποpνεία, λόγω των αυξανόμενων κρουσμάτων αλίευσης θυμάτων από προσφυγικούς καταυλισμούς. Οι "αγαπητικοί" μεθούσαν τα νεαρά κορίτσια, τα βίαζαν και εξαφανίζονταν. Τότε εμφανίζονταν ο συνεργάτης τους που τους προσέφερε "¨καταφύγιο" αφού δεν μπορούσαν να γυρίσουν στις οικογένειες τους, λόγω ντροπής.

Η αστυνομία συλλάμβανε και τιμωρούσε παραδειγματικά όποιον έβλεπε να κυκλοφορεί με ανήλικη κοπέλα που δεν ήταν συγγενής του.

Εσύ μπήκες στο E-Daily.gr; Τα νέα της ημέρας και ότι σου κάνει κλικ!

Ακολουθήστε μας και στο Instagram