Από τις ιστορίες που απασχόλησαν τα ΜΜΕ της χώρας μας, προκαλώντας τρόμο με τις αποκαλύψεις που βγήκαν στην επιφάνεια, κυρίως από το γεγονός ότι ο δράστες ήταν υπεράνω πάσης υποψίας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί μέχρι που μπορούν να φτάσουν.

Η "Εταιρεία Δολοφόνων", όπως βαφτίστηκε χαρακτηριστικά, σκότωνε ηλικιωμένους και μοναχικούς ανθρώπους, αφού πρώτα φρόντιζε να τους αναγκάσει να μεταφέρουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε αυτούς.

Αρχηγός αυτής της ομάδας ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ένας δικηγόρος που μάλιστα είχε εκλεγεί και δήμαρχος Χαλκηδόνας. Το πρώτο θύμα ήταν ο θείος της συζύγου του, ο οποίος πριν δολοφονηθεί είχε γράψει όλη του τη περιουσία στο βαφτιστήρι του, που τυχαία ήταν το παιδί του Χρήστου Παπαδόπουλου.

Αυτός ο πρώτος φόνος και η ευκολία που διαπράχθηκε έκανε τον Χρήστο Παπαδόπουλο να νιώσει ανίκητος και ικανός να ξεγελάσει τις Αρχές συνεχίζοντας τη δράση του, αναζητώντας νέα θύματα και διερύνοντας τον κύκλο του με νέους συνεργάτες.

Στην ομάδα μπήκαν νέα μέλη καθένας με το ρόλο του. Άλλος πλησίαζε ηλικιωμένες και τις έπειθε να τον παντρευτούν, άλλος αναλάμβανε να εξαφανίσει τα πτώματα, άλλος δούλευε ως ανιχνευτής των θυμάτων και άλλος ως δολοφόνος. Όλοι τους είχαν ένα κοινό. Ήταν άνθρωποι που κανείς δεν θα υποψιαζόταν, άνθρωποι με προφίλ που πιο πολύ έμοιαζαν με καλό Σαμαρείτη, παρά με δολοφόνο.

Η εταιρεία έκανε πολύ καλή δουλειά αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, μέχρι που η οικογένεια ενός θύματος προσέλαβε ιδιωτικό ερευνητή για να εξιχνιάσει τον θάνατο του επιχειρηματία Χαράλαμπου Τυπάλδου.

Όταν ο Τυπάλδος πέθανε από καρδιακή προσβολή και άνοιξε η διαθήκη είδαν με έκπληξη ότι κανείς από τους συγγενείς του θύματος δεν ήταν μέσα στη διαθήκη και όλα τα περιουσιακά στοιχεία γράφτηκαν σε ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει ποτέ στη ζωή τους.

Τα στοιχεία που συνέλεξε ο ιδιωτικός ερευνητής και παρέδωσε στην Αστυνομία ήταν αρκετά για να τους βάλει στο στόχαστρο των Αρχών και όταν κλήθηκαν για ανάκριση, αποκαλύφθηκε η φρικιαστική δράση τους.

Κατά την απολογία του μάλιστα πήραν τον ρόλο του "Ρομπέν των δασών" ισχυριζόμενοι ότι μοίραζαν λεφτά από πλούσιους σε φτωχούς. 

«Εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονο.

Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού. Αν υπήρχαν 100 εταιρείες δολοφόνων, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη… Σωστός στόχος δεν είναι να χτυπάς έναν εισαγγελέα όπως κάνουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις. Οι κλοπές και οι ληστείες, είναι κοινωνικές πράξεις. Τα άλλα είναι λόγια…» ήταν μερικές μόνο από τις προτάσεις που ξεστόμισε ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ενώπιον του δικαστηρίου, που προφανώς δεν έπεισαν κανένας.

Ο εγκέφαλος της ομάδας καταδικάστηκε 8 φορές σε θάνατο, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, μάλιστα αποφυλακίστηκε το 2008, και μόλις 2 χρόνια μετά απήγαγε μια κοπέλα και την κρατούσαν όμηρο μέχρι να πάρουν λύτρα από την οικογένειά της. Μια καθαρίστρια άκουσε θόρυβο από το διαμέρισμα που κρατούνταν και ειδοποίησε την Αστυνομία, και έτσι ο δαιμόνιος "Δήμαρχος" συνελήφθη ξανά.

Εσύ μπήκες στο E-Daily.gr; Τα νέα της ημέρας και ότι σου κάνει κλικ!

Ακολουθήστε μας και στο Instagram