Όποιος πρόλαβε το σπάσιμο των πιάτων μέχρι και τις αρχές του 1990, μπορεί να καταλάβει τη φρενίτιδα που επικρατούσε στους θαμώνες των μπουζουκιών, όταν πάνω στον ενθουσιασμό τους χιλιάδες πιάτα γινόταν θρύψαλα πάνω στη πίστα στα πόδια των τραγουδιστών.

Το σπάσιμο των πιάτων εμφανίζεται στις αρχές του 1950, μόνο στα στέκια με τους ρεμπέτες, στα λεγόμενα κακόφημα στέκια της νύχτας. Όμως το 1960 το σπάσιμο των πιάτων έγινε αγαπημένη συνήθεια των πλουσίων που γέμιζαν όλα τα κοσμικά κέντρα διασκεδάσεως που τραγουδούσαν λαικοί τραγουδιστές.

Ένα σπορ ιδιαίτερα ακριβό, αφού τα πιάτα κόστιζαν όσο και η φιάλη ουίσκι. Το φαινόμενο εξαπλώθηκε γρήγορα και έγινε καθημερινότητα για τους τραγουδιστές που πολλές φορές τα άκουγαν από τους ιδιοκτήτες αν δεν προκαλούσαν το σπάσιμο.

Πολλοί λαικοί τραγουδιστές της εποχής κάνουν λόγους για σωρούς από πιάτα που τους κάλυπταν μέχρι και τη μέση τους, ενώ οι μικροτραυματισμοί ήταν συχνό φαινόμενο αφού τα πιάτα εκσφενδονίζονταν από απόσταση.

Το πρώτο πλήγμα στο σπάσιμο των πιάτων έρχεται στη διάρκεια της Χούντας των συνταγματαρχών, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τη κραυγαλέα επίδειξη πλούτου όπως τη χαρακτήριζαν.

Με τη πτώση της Χούντας το φαινόμενο επανέρχεται, και η αύξηση του πλούτου των Ελλήνων οδηγεί σε υπερβολές. Κάθε νύχτα σπάζονται πάνω από 10.000 πιάτα και όλοι προσπαθούν να σπάσουν τα περισσότερα για να φανούν ως οι πιο γλετζέδες και οι πιο πλούσιοι.

Η κυβέρνηση με νόμο στις αρχές του 1990, προσπαθεί να βάλει τέλος στο φαινόμενο, τιμωρόντας τους παραβάτες μέχρι και με 6 μήνες φυλάκιση.

Ένα ένα τα μαγαζιά αντικαθιστούν τα πιάτα με λουλούδια και το φαινόμενο που είναι γνωστό σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ως το χαρακτηριστικό των Ελλήνων γλετζέδων μπαίνει στο μουσείο.

Εσύ μπήκες στο E-Daily.gr; Τα νέα της ημέρας και ότι σου κάνει κλικ!

Ακολουθήστε μας και στο Instagram