Ειδικότερα, η Δήμητρα Παπαδήμα παραδέχθηκε αρχικά πως «από πολύ παιδάκι ήμουν μαχήτρια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγάλωσα σε ένα υπόγειο στην Αγία Παρασκευή και θυμάμαι πως ο πατέρας μου, επειδή είχαμε αμπέλια στην Παλλήνη, έφτιαχνε κρασί και μπαινοέβγαιναν ποντίκια. Φτώχεια. Μετά είχε ένα μπακάλικο, πολύ φτωχά περάσαμε, εγώ ήμουν το πρώτο παιδί που γεννήθηκα ατίθασο».

«Ξεκίνησα να πηγαίνω στη σχολή Βεάκη με τα λεφτά που πλήρωνα εγώ, γιατί δεν έχω δει από τους γονείς μου χρήματα και θυμάμαι τον πατέρα μου να έχει πάρει ένα όπλο και να με σημαδεύει με την καραμπίνα. Αυτές οι εμπειρίες δεν φεύγουν ποτέ, φοβερά τραύματα. Θυμάμαι πως ανέβαινα ένα στενάκι και έβλεπα την σφαίρα να τρυπάει το ρούχο μου, να βγαίνει από την άλλη και να σκέφτομαι πως «εγώ είμαι τόσο δυνατή που δεν θα πάθω τίποτα». Πως δεν το έκανε; Θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνει». Το σκεφτόμουν τις προάλλες, είχε γίνει δυο φορές αυτό».

«Δεν το αναγνώρισαν ποτέ οι γονείς μου το επάγγελμα μου. Έκαναν σαν να μην το ξέρουν, τίποτα. Αρκεί να μου έλεγαν «θέλουμε τόσα για να φτιάξουμε την γκαραζόπορτα» και «θέλουμε τόσα για να χτίσουμε το σπίτι εδώ». Μόνο εκεί. Είμαι το παιδί που δεν έχω ρίζες, έχω φυτρώσει» συμπλήρωσε, εν συνεχεία, η Δήμητρα Παπαδήμα.

Διαβάστε περισσότερα θέματα για Μόδα, Ομορφιά, Σχέσεις και φυσικά Celebrities στο νέο Pink.gr!

Ακολουθήστε μας και στο Instagram