Η είδηση του θανάτου του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, βρήκε τον Βαλέριο Λεωνίδη στο προπονητήριο. «Τι είναι αυτά που μου λες; Η ψυχή μου έγινε συντρίμμια. Ένα μεγάλο κομμάτι της αθλητικής μου ζωής, μόλις πέθανε», ήταν τα πρώτα λόγια που είπε στην εφημερίδα Καθημερινή και την Σπυριδούλα Σπανέα, ο ασημένιος Ολυμπιονίκης.

Οι δύο βρέθηκαν αντιμέτωποι σε έναν αγώνα που έχει χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως η «μεγαλύτερη μάχη της παγκόσμιας άρσης βαρών». Αυτό έγινε το 1996, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην Ατλάντα. Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Έλληνας αρσιβαρίστας, που είχε μεγαλύτερο σωματικό βάρος, απέτυχε να σηκώσει τα 190 κιλά, ξέσπασε σε κλάματα και αυτός που τον παρηγόρησε ήταν ο Τούρκος αρσιβαρίστας.

Σε αυτόν τον αγώνα οι δύο αθλητές κατέρριψαν πέντε φορές παγκόσμια ρεκόρ. «Στην Ατλάντα ήταν ο πιο δυνατός αγώνας μας. Ηταν το πρόσωπο της παγκόσμιας άρσης βαρών. Τι να πω; Δεν κατάφερε να «σηκώσει» τις ανθρώπινες αδυναμίες. Μπήκε στη ζωή σαν μωρό και δε μπόρεσε να αντεπεξέλθει. Ηταν σαν ένα παιδί που το πέταξαν στη θάλασσα χωρίς να ξέρει κολύμπι. Τόσα χρόνια προσπαθούσε να παλέψει τις ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν τα κατάφερε», δήλωσε στην Καθημερινή ο Βαλέριος Λεωνίδης.

Με το τηλέφωνό του να δέχεται δεκάδες κλήσεις από την Τουρκία, μίλησε στην Καθημερινή και ο Χρήστος Ιακώβου. Ο «προπονητής των χρυσών επιτυχιών» γνώριζε τον Τούρκο αρσιβαρίστα από τα πρώτα του βήματα. Ο «Ηρακλής Τσέπης» αγωνιζόταν στην ίδια κατηγορία σωματικού βάρους με τον Βαλέριο Λεωνίδη (64 κ.) και, στην Ατλάντα, ο Χρήστος Ιακώβου ήταν ο ένας εκ των δύο προπονητών του ιστορικότερου αγώνα της παγκόσμιας άρσης βαρών.

«Τον έφαγε το κεφάλι του. Αποτελούσε κοινό μυστικό ότι έπινε πολύ. Ξεκίνησε από μικρός με κρασί και συνέχισε. Κάποια στιγμή προσπάθησε να σταματήσει. Το κατάφερε για μικρό χρονικό διάστημα», δήλωσε ο Χρήστος Ιακώβου.

Η φωνή του Ελληνα προπονητή «σπάει» όταν θυμάται τον αγώνα της Ατλάντας: «Ηταν πολύ καλός αντίπαλος. Αυτός ο αγώνας έμεινε στην ιστορία. Ηταν ο αγώνας που η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή τον χρησιμοποιούσε για διαφήμιση του αθλήματος. Δύο ισάξιοι αθλητές αγωνίστηκαν για το ολυμπιακό μετάλλιο. Από τις ωραιότερες στιγμές της καριέρας μου ως προπονητής», μας λέει και προσθέτει: «Τον Ναΐμ, τον ήξερα από μικρό. Εκανε προπόνηση με τον Αμπατζίεφ. Μεγάλο ταλέντο. Μίλαγα μαζί του και όταν έφυγε από τον χώρο. Πριν από λίγες εβδομάδες είχα μιλήσει με συγγενείς του και μου είπαν ότι είναι καλύτερα. Δυστυχώς, όμως, δεν τα κατάφερε. Του εύχομαι να κάνει άρση βαρών στον Παράδεισο».

Ακολουθήστε μας και στο Instagram